Άνοιξη στο χωριό.

     Κάθε περιοχή, ακόμα και μια μεγαλούπολη γεμάτη πολυκατοικίες και χωρίς πολύ πράσινο, την άνοιξη αλλάζει, ομορφαίνει. Όμως στο χωριό, αυτή η ομορφιά είναι ακόμα μεγαλύτερη. Βγαίνεις από το σπίτι και δεν χρειάζεται να ψάξεις κάπου να βρεις λίγα δέντρα και λουλούδια για να μυρίσεις την άνοιξη, αρκεί μόνο να ανοίξεις το παράθυρο ή τη πόρτα, να βγεις έξω και τότε αμέσως οι μυρωδιές θα εμφανιστούν τόσο απλόχερα. Όπου και να περπατήσεις νιώθεις αυτή τη ξεχωριστή μυρωδιά που σε κάνει να νιώθεις το καλοκαίρι να πλησιάζει. Και καθώς περπατάς στους δρόμους του χωριού αυτή η ανοιξιάτικη φρέσκια μυρωδιά συναντιέται με την απόλυτη ηρεμία και ησυχία και σου δίνουν τον τέλειο συνδυασμό. Βέβαια και σε πολλές περιοχής μεγαλουπόλεων, όπως είναι και η Αθήνα, συναντάς κάτι τόσο όμορφο, πολλά πάρκα για παράδειγμα, όμως για λίγο, γιατί προχωρώντας παρακάτω θα δεις πολυκατοικίες και κτίσματα γενικότερα να υψώνονται μπροστά σου, την κίνηση να δεσπόζει, αυτοκίνητα να κορνάρουν κ πλήθος κόσμου να περπατάει αγχωμένο. Στο χωριό όμως η ηρεμία και η ομορφιά αυτή, η ανοιξιάτικη, είναι παντού. Η κάθε περιοχή σου προσφέρει κάτι διαφορετικό και μοναδικό, ακόμα και μια μεγαλούπολη σίγουρα έχει θα θετικά της, όπως όμως και να έχει, σίγουρα η άνοιξη στο χωριό είναι πιο όμορφη, πιο αληθινή και πιο καθαρή.

Θάλεια Μπατσάκη

Λαογραφικό Μουσείο Ρειχιάς

Ευχαριστούμε την Κα Λάγγη για την φιλοξενία και την ξενάγηση.

Φαράγγι Λάρνακα

         Το φαράγγι του Λάρνακα είναι ένα από τα ομορφότερα και πιο γνωστά φυσικά χαρακτηριστικά του δήμου Μονεμβασίας. Η ονομασία του προέρχεται από την λέξη «λάρνακα» η οποία σημαίνει βαθούλωμα ή κοιλότητα ή αλλιώς (πιο λαϊκά) γούρνα, κάτι σαν δοχείο που συγκρατεί νερό με σκοπό να πίνουν νερό τα ζώα.

            Το συγκεκριμένο φαράγγι βρίσκεται στην περιοχή των Μολάων Λακωνίας, μία κωμόπολη τεσσάρων χιλιάδων κατοίκων περίπου η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα κομβικό σημείο από το οποίο περνά κανείς προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στον υπόλοιπο δήμο (Μονεμβασίας). Το φαράγγι ξεκινά από την κορυφή του όρους Κουρκούλα ύψους 916μ. και «τελειώνει» στην πεδιάδα. Σήμερα ,βέβαια, είναι προσβάσιμο μόνο το τμήμα που ξεκινά από το κέντρο της πόλης και πάνω καθώς το υπόλοιπο έχει «σκεπαστεί» με τον πλέον βασικό δρόμο των Μολάων, την οδό Επιδαύρου Λιμηράς. Το κομμάτι του φαραγγιού που είναι προσβάσιμο είναι σχεδόν ανέπαφο και πλήρως επισκέψιμο επιτρέποντας στον επισκέπτη να απολαύσει την ομορφιά του φυσικού αυτού θησαυρού με πλούσια χλωρίδα που περιλαμβάνει ενδημικά φυτά, καλλωπιστικούς θάμνους, ποώδη βλάστηση, αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, δασικά οπωροφόρα, διάφορα είδη μανιταριών και άλλα. Από την πλευρά της πανίδας, μπορεί εύκολα κανείς να πει πως αποτελεί καταφύγιο άγριων ζώων και πτηνών όπως νυφίτσες, κουνάβια, αλεπούδες, σπιζαετοί καθώς και αμφίβια όπως βατράχια και καβούρια. Ακόμα, ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς αποτελούν οι 11 στο σύνολο νερόμυλοι οι οποίοι τώρα πια δεν λειτουργούν, με τον τελευταίο να έχει σιγάσει το 1970.  

            Το συγκεκριμένο φαράγγι έχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου καθώς αποτελεί ένα από τα μέρη στα οποία πέρασα τα παιδικά μου χρόνια μαζί με φίλους και συγγενείς. Αξίζει να σημειωθεί πως διασχίζοντας στο πλήρες μήκος του το φαράγγι «κατάφερα» να καταστρέψω τρία διαφορετικά ζευγάρια παπούτσια. Τα πράγματα και οι στιγμές που πέρασα με τους φίλους μου στο φαράγγι αυτό είναι και θα είναι για εμένα επ’ άπειρον κάτι αξέχαστο. Ακόμα και αν επιχειρήσει κανείς να διασχίσει ακόμα και σήμερα το φαράγγι θα αποχωρήσει με «ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά» όπως συνηθίζουμε να λέμε εδώ στους Μολάους. Κατά τη γνώμη μου, είναι μια επίσκεψη που αξίζει κανείς να κάνει γιατί θυμίζει στον επισκέπτη την εκθαμβωτική ομορφιά που κρύβει αυτός ο μικρός τόπος στο κάτω μέρος των Βαλκανίων, η Ελλάδα.   

Ι.Ν Γεννήσεως Χριστού

ΑΠΟΕΛ

Το 1978 μια παρέα κατοίκων των Μολάων έκριναν αναγκαία την ίδρυση ενός αθλητικού συλλόγου, για τη νεολαία του τόπου μας. Έχουμε ακούσει από τους παλαιότερους, πως μια ημέρα σηκώθηκε αυτή η παρέα από ένα τραπέζι κι έτρεξαν να μαζέψουν ότι χρειάζεται  …άλλοι χαρτιά, άλλοι παιδιά, χρήματα κτλ. Έτσι όταν κατοχυρώθηκε η πρόταση του κ. Γιώργου για το όνομα να ήταν «Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Επιδαύρου Λιμηράς» ο κυρ’ Αντώνης ανέλαβε τα τυπικά του θέματος και σε μερικές ημέρες όλα τα χαρτιά ήταν έτοιμα.

Αυτό που έμενε πλέον, ήταν η συγκέντρωση των παιδιών για να συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός αθλητικών δελτίων. Ο αριθμός με τον καιρό υπερκαλύφθηκε. Γι’ αυτό φρόντισανκυρίως ο Γ. Παπαδόπουλος που βρήκε παιδιά και τους έκανε ποδοσφαιριστές, ο Δ. Παντελής καλαθοσφαιριστές, ο κ. Μαδημένος (γυμναστής) βολεϊμπολίστες και μερικούς αθλητές στίβου.

…1978 – 2015, περισσότεροι από 1000 αθλητές κι αθλήτριες, έμαθαν τι σημαίνει αθλητική ιδέα και πόσο σημαντικός είναι ο αθλητισμός ιδιαίτερα σε έναν τόπο, όπου οι νέοι λιγοστεύουν.