Άνοιξη στο χωριό.

     Κάθε περιοχή, ακόμα και μια μεγαλούπολη γεμάτη πολυκατοικίες και χωρίς πολύ πράσινο, την άνοιξη αλλάζει, ομορφαίνει. Όμως στο χωριό, αυτή η ομορφιά είναι ακόμα μεγαλύτερη. Βγαίνεις από το σπίτι και δεν χρειάζεται να ψάξεις κάπου να βρεις λίγα δέντρα και λουλούδια για να μυρίσεις την άνοιξη, αρκεί μόνο να ανοίξεις το παράθυρο ή τη πόρτα, να βγεις έξω και τότε αμέσως οι μυρωδιές θα εμφανιστούν τόσο απλόχερα. Όπου και να περπατήσεις νιώθεις αυτή τη ξεχωριστή μυρωδιά που σε κάνει να νιώθεις το καλοκαίρι να πλησιάζει. Και καθώς περπατάς στους δρόμους του χωριού αυτή η ανοιξιάτικη φρέσκια μυρωδιά συναντιέται με την απόλυτη ηρεμία και ησυχία και σου δίνουν τον τέλειο συνδυασμό. Βέβαια και σε πολλές περιοχής μεγαλουπόλεων, όπως είναι και η Αθήνα, συναντάς κάτι τόσο όμορφο, πολλά πάρκα για παράδειγμα, όμως για λίγο, γιατί προχωρώντας παρακάτω θα δεις πολυκατοικίες και κτίσματα γενικότερα να υψώνονται μπροστά σου, την κίνηση να δεσπόζει, αυτοκίνητα να κορνάρουν κ πλήθος κόσμου να περπατάει αγχωμένο. Στο χωριό όμως η ηρεμία και η ομορφιά αυτή, η ανοιξιάτικη, είναι παντού. Η κάθε περιοχή σου προσφέρει κάτι διαφορετικό και μοναδικό, ακόμα και μια μεγαλούπολη σίγουρα έχει θα θετικά της, όπως όμως και να έχει, σίγουρα η άνοιξη στο χωριό είναι πιο όμορφη, πιο αληθινή και πιο καθαρή.

Θάλεια Μπατσάκη

Λαογραφικό Μουσείο Ρειχιάς

Ευχαριστούμε την Κα Λάγγη για την φιλοξενία και την ξενάγηση.

Φαράγγι Λάρνακα

         Το φαράγγι του Λάρνακα είναι ένα από τα ομορφότερα και πιο γνωστά φυσικά χαρακτηριστικά του δήμου Μονεμβασίας. Η ονομασία του προέρχεται από την λέξη «λάρνακα» η οποία σημαίνει βαθούλωμα ή κοιλότητα ή αλλιώς (πιο λαϊκά) γούρνα, κάτι σαν δοχείο που συγκρατεί νερό με σκοπό να πίνουν νερό τα ζώα.

            Το συγκεκριμένο φαράγγι βρίσκεται στην περιοχή των Μολάων Λακωνίας, μία κωμόπολη τεσσάρων χιλιάδων κατοίκων περίπου η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα κομβικό σημείο από το οποίο περνά κανείς προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στον υπόλοιπο δήμο (Μονεμβασίας). Το φαράγγι ξεκινά από την κορυφή του όρους Κουρκούλα ύψους 916μ. και «τελειώνει» στην πεδιάδα. Σήμερα ,βέβαια, είναι προσβάσιμο μόνο το τμήμα που ξεκινά από το κέντρο της πόλης και πάνω καθώς το υπόλοιπο έχει «σκεπαστεί» με τον πλέον βασικό δρόμο των Μολάων, την οδό Επιδαύρου Λιμηράς. Το κομμάτι του φαραγγιού που είναι προσβάσιμο είναι σχεδόν ανέπαφο και πλήρως επισκέψιμο επιτρέποντας στον επισκέπτη να απολαύσει την ομορφιά του φυσικού αυτού θησαυρού με πλούσια χλωρίδα που περιλαμβάνει ενδημικά φυτά, καλλωπιστικούς θάμνους, ποώδη βλάστηση, αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, δασικά οπωροφόρα, διάφορα είδη μανιταριών και άλλα. Από την πλευρά της πανίδας, μπορεί εύκολα κανείς να πει πως αποτελεί καταφύγιο άγριων ζώων και πτηνών όπως νυφίτσες, κουνάβια, αλεπούδες, σπιζαετοί καθώς και αμφίβια όπως βατράχια και καβούρια. Ακόμα, ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς αποτελούν οι 11 στο σύνολο νερόμυλοι οι οποίοι τώρα πια δεν λειτουργούν, με τον τελευταίο να έχει σιγάσει το 1970.  

            Το συγκεκριμένο φαράγγι έχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου καθώς αποτελεί ένα από τα μέρη στα οποία πέρασα τα παιδικά μου χρόνια μαζί με φίλους και συγγενείς. Αξίζει να σημειωθεί πως διασχίζοντας στο πλήρες μήκος του το φαράγγι «κατάφερα» να καταστρέψω τρία διαφορετικά ζευγάρια παπούτσια. Τα πράγματα και οι στιγμές που πέρασα με τους φίλους μου στο φαράγγι αυτό είναι και θα είναι για εμένα επ’ άπειρον κάτι αξέχαστο. Ακόμα και αν επιχειρήσει κανείς να διασχίσει ακόμα και σήμερα το φαράγγι θα αποχωρήσει με «ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά» όπως συνηθίζουμε να λέμε εδώ στους Μολάους. Κατά τη γνώμη μου, είναι μια επίσκεψη που αξίζει κανείς να κάνει γιατί θυμίζει στον επισκέπτη την εκθαμβωτική ομορφιά που κρύβει αυτός ο μικρός τόπος στο κάτω μέρος των Βαλκανίων, η Ελλάδα.   

Ι.Ν Γεννήσεως Χριστού

ΑΠΟΕΛ

Το 1978 μια παρέα κατοίκων των Μολάων έκριναν αναγκαία την ίδρυση ενός αθλητικού συλλόγου, για τη νεολαία του τόπου μας. Έχουμε ακούσει από τους παλαιότερους, πως μια ημέρα σηκώθηκε αυτή η παρέα από ένα τραπέζι κι έτρεξαν να μαζέψουν ότι χρειάζεται  …άλλοι χαρτιά, άλλοι παιδιά, χρήματα κτλ. Έτσι όταν κατοχυρώθηκε η πρόταση του κ. Γιώργου για το όνομα να ήταν «Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Επιδαύρου Λιμηράς» ο κυρ’ Αντώνης ανέλαβε τα τυπικά του θέματος και σε μερικές ημέρες όλα τα χαρτιά ήταν έτοιμα.

Αυτό που έμενε πλέον, ήταν η συγκέντρωση των παιδιών για να συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός αθλητικών δελτίων. Ο αριθμός με τον καιρό υπερκαλύφθηκε. Γι’ αυτό φρόντισανκυρίως ο Γ. Παπαδόπουλος που βρήκε παιδιά και τους έκανε ποδοσφαιριστές, ο Δ. Παντελής καλαθοσφαιριστές, ο κ. Μαδημένος (γυμναστής) βολεϊμπολίστες και μερικούς αθλητές στίβου.

…1978 – 2015, περισσότεροι από 1000 αθλητές κι αθλήτριες, έμαθαν τι σημαίνει αθλητική ιδέα και πόσο σημαντικός είναι ο αθλητισμός ιδιαίτερα σε έναν τόπο, όπου οι νέοι λιγοστεύουν.

Ρουμάνειος Βιβλιοθήκη Μολάων

          Η Δημόσια «Ρουμάνειος» Βιβλιοθήκη Μολάων ιδρύθηκε το 1955  με την αρχική δωρεά, 1.365 βιβλίων και 1.032 περιοδικών του Μολαΐτη δικηγόρου, βουλευτή και λογοτέχνη Γεωργίου Ρουμάνη, η οποία αποτέλεσε τον πυρήνα της εξελίξεώς της. Γι αυτό και η Βιβλιοθήκη Μολάων  φέρει την ονομασία «Ρουμάνειος». Αποτελεί Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας , Έρευνας και Θρησκευμάτων. Παράλληλα με το έμμισθο προσωπικό στο έργο της Βιβλιοθήκης συμβάλλει σημαντικά το Εφορευτικό της Συμβούλιο, το οποίο αποτελεί το ανώτατο όργανο διοίκησης. Βασικοί πόροι Λειτουργίας και εμπλουτισμού της Βιβλιοθήκης είναι οι επιχορηγήσεις του Υπουργείου Παιδείας. Δεν λείπουν όμως και οι δωρεές βιβλίων από φορείς, συγγραφείς η άλλα φυσικά πρόσωπα.

        Στα εξήντα και πλέον χρόνια της παρουσίας της, η Δημόσια Βιβλιοθήκη Μολάων έχει αποθησαυρίσει πλούσιο έντυπο και ηλεκτρονικό υλικό από όλους τους τομείς της γνώσης. Διαθέτει περί τους 22.000 τόμους βιβλίων, 50 τίτλους τοπικών εφημερίδων και  περιοδικών καθώς  μεγάλο αριθμό οπτικοακουστικού υλικού.

          Στο χώρο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Μολάων λειτουργούν : το τμήμα της Λακωνικής Βιβλιογραφίας, τα τμήματα για τους ενήλικες και τα παιδιά, στα οποία υπάρχει η δυνατότητα δανεισμού και χρήσης του αναγνωστηρίου,  το Τμήμα Περιοδικών και Εφημερίδων, με συλλογή λακωνικών εφημερίδων και περιοδικών, καθώς και το Δημόσιο Κέντρο Πληροφόρησης με 6 ηλεκτρονικούς  υπολογιστές , ειδικό εξοπλισμό για ΑμεΑ, παρέχοντας  στο κοινό δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο και χρήση των νέων τεχνολογιών.

              Η Δημόσια «Ρουμάνειος» Βιβλιοθήκη Μολάων με τα παραπάνω τμήματα παρέχει στο κοινό της αφενός τις παραδοσιακές υπηρεσίες μιας δανειστικής Βιβλιοθήκης και αφετέρου στοχεύει ,μέσα από προγράμματα, εκπαιδευτικά και φιλαναγνωσίας για παιδιά και ενηλίκους  καθώς και άλλες ποικίλες δράσεις , να ενισχύσει την αγάπη για το βιβλίο , το διάβασμα , τη γνώση, τη δημιουργικότητα, αποτελώντας  κέντρο παιδείας και πολιτισμού, πνευματικό φάρο μιας ευρύτατης  περιοχής.

            Τα έτη  2012 εντάχθηκε   στο  πανελλήνιo δίκτυο Βιβλιοθηκών  Future Library και 2016  στο Δίκτυο Βιβλιοθηκών της  Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, που συγκροτήθηκε   για να βοηθήσει τις Ακαδημαϊκές, Ερευνητικές, Δημόσιες, Δημοτικές, και σχολικές βιβλιοθήκες να αναπτύξουν και να εξελίξουν τις υπηρεσίες που προσφέρουν στο κοινό τους. Η Βιβλιοθήκη Μολάων συμμετέχει ενεργά στην οργάνωση των  δικτύων και στις δράσεις του έχοντας υλοποιήσει  τέσσερις Καλοκαιρινές Εκστρατείες Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας.

Επίσης έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα  τρεις εκδόσεις:

-«Γεώργιος Ιω. Ρουμάνης,  Εγκόλπιον Μνήμης και Ευγνωμοσύνης»,2005

- «Δημόσια Ρουμάνειος Βιβλιοθήκη Μολάων» , Νικολάου Ι. Κουφού, 2006

- «Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή Γκαγκανιά Μολάων», Ιωάννης Πριφτάκης,2008,  ενώ προετοιμάζει και μία ακόμη έκδοση. 

           Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει (έλλειψη επαρκούς χώρου, προσωπικού, πόρων  κ.λ.π.) προσπαθεί με τα μέσα που διαθέτει να αποτελεί προσβάσιμη πύλη προς τη γνώση για όλους, ένα κέντρο προώθησης της εκπαίδευσης, της δημιουργικότητας, της καινοτομίας, του πολιτισμού, της ομαδικότητας, της συλλογικότητας και της συνεργασίας.
         Στη συνέχεια παραθέτουμε δύο μικρά βίντεο - αποτέλεσμα της επίσκεψής μας στη βιβλιοθήκη....

Σπήλαιο Μεταμόρφωσης (Η τρύπα του Βοριά)

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, από αρχαιολογικής πλευράς, παρουσιάζει το Σπήλαιο της "Τρύπας του Βοριά" στο οποίο ανακαλύφθηκαν από τη Ιταλική Σπηλαιολογική ομάδα "SPARVIERE" στα τέλη του 1990 πλήθος από πανέμορφους σταλαγμίτες και σταλακτίτες. Οι σπηλαιολόγοι που το εξέτασαν μιλούν για ένα θαύμα της ελληνικής φύσης. Η σπανιότητα τους τα καθιστά μοναδικά για τα ελληνικά δεδομένα. Η έκταση του είναι τέτοια που όπως αναφέρεται από τους ειδικούς, το χωριό είναι κτισμένο επάνω σε ένα τμήμα του σπηλαίου αυτού.

Το σπήλαιο ‘’Τρύπα του Βοριά’’ βρίσκεται στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας σε απόσταση 300 μέτρων, βόρια από το δρόμο που ενώνει τη Μεταμόρφωση με τη Συκιά. Η είσοδος του είναι πάρα πολύ μικρή (35x40cm). Το βάθος του βαράθρου είναι 48 μέτρα. Από κει μια στοά κατηφορίζει δυτικά προς την πεδιάδα του Ασωπού. Έχει μήκος 350 μέτρα και βρίσκεται 132 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Η ανατολική στοά προς τον Πάρνωνα ανηφορίζει αρχικά και στη συνέχεια κατηφορίζει σε μήκος 300 μέτρων, ενώ βρίσκεται στα -81 μέτρα.                                                                       Ένα ενδιαφέρον στοιχείο από την σύγχρονη ιστορία του σπηλαίου, είναι ότι χρησιμοποιήθηκε από τους ντόπιους ως χώρος για να πετάνε σκεύη και άλλα αντικείμενα, ανθρώπων που είχαν διάφορες ασθένειες και τα οποία μπορείτε να δεί κάποιος  ακόμα και σήμερα διάσπαρτα στη πρώτη αίθουσα. Επίσης σε μια άκρη του σπηλαίου, υπάρχουν μαζεμένες, σκουριασμένες χειροβομβίδες.

Στο παρελθόν η Τρύπα του βοριά αποτελούσε αίνιγμα για τους κατοίκους του χωριού καθώς άκουγαν στο βάθος της δυνατά ρεύματα αέρα που άλλοτε έμπαιναν και άλλοτε έβγαιναν από την τρύπα ορμητικά, ανάλογα με τον καιρό.  Παραδίδεται  ένας θρύλος  σύμφωνα με τον οποίο στη σπηλιά κάτω από την τρύπα του βοριά φυλάει ένας αράπης θησαυρό από φλουριά και μόνο το βράδυ, στην αστροφεγγιά τα βγάζει τα μετράει και τα ‘‘βόσκει’’ κατρακυλώντας τα στην πλαγιά.

Το σπήλαιο της Μεταμόρφωσης αν και πανέμορφο δεν είναι επισκέψιμο για το κοινό. Έχει γίνει μόνο μία εξερεύνηση από σπηλαιολόγους. Μέρος του υλικού που καταγράφηκε, μάς παραχωρήθηκε ευγενικά από τον Κο Χρήστο Δημότση, στον οποίο εκφράζουμε τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μας.

Καταγραφή υπεραιωνόβιων ελαιόδεντρων.

Στα πλαίσια δράσης του ΚΠΕ Καλαμάτας, για την καταγραφή υπεραιωνόβιων ελαιόδεντρων, ομάδα μαθητών μας υπέβαλε το σχετικό δελτίο ταυτότητας ελιάς.Τα συγκεκριμένα ελαιόδεντρα βρίσκονται στη Συκιά Λακωνίας και παραμένουν ακμαία παρά τα χρόνια ζωής που έχουν στην πλάτη τους.